تاثیر تنش غرقابی روی خاک و مورفولوژی نهالهای توسکا ییلاقی، صنوبر دلتوئیدس و سرو تالاب

یکی از فاکتور های مهم برای موفقیت استقرار گونه ها در حاشیه رودخانه ها و مناطق باتلاقی پتانسیل زنده مانی آنها تحت شرایط غرقابی است؛ بنابراین قبل از معرفی گونه ها برای کاشت، باید اطلاعاتی درباره چگونگی پاسخ آنها به غرقابی بدست آید. در این تحقیق، پاسخ رشد و مورفو-فیزیولوژیکی نهال های توسکا ییلاقی، صنوبر دلتوئیدس و سرو تالاب به تنش غرقابی در طول 120 روز در یک آزمایش میدانی بررسی شد. نهال ها در معرض سه تیمار شاهد، غرقابی تا 3 و 15 سانتی متر بالای سطح خاک قرار گرفتند و در پایان دوره، پارامتر های زنده مانی، رشد و برخی صفات مورفو-فیزیولوژیکی اندازه گیری شد. اگرچه در شرایط غرقاب زنده مانی در هر سه گونه بالا بود، اما تعداد برگ، طول ریشه، تجمع زی توده و کلروفیل نهال ها کاهش یافت. تحت تاثیر غرقابی رویش قطری سرو تالاب افزایش یافت، در حالیکه در دو گونه دیگر دچار کاهش شد. سطح برگ، سطح مخصوص برگ و رویش ارتفاعی در توسکا ییلاقی و صنوبر تحت تاثیر غرقابی کاهش یافت، در حالیکه در سرو تالاب تغییری نداشت. دیگر پاسخ نهال ها به غرقابی تشکیل ریشه های نابجا و منافذ هیپرتروفی در شرایط غرقابی بود. غرقابی تاثیری روی میزان منیزیم و کربن آلی خاک نداشت اما سبب کاهش نیتروژن و پتاسیم و افزایش غلظت آهن و منگنز خاک شد، اگرچه این افزایش به اندازه ای نبود که سبب سمیت خاک شود. غرقابی تاثیری روی تجمع پرولین ریشه و برگ نهال های هر سه گونه نداشت. در شرایط غرقابی غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم در برگ نهال های هر سه گونه و غلظت کربن آلی، منیزیم و روی در برگ نهال های توسکا و صنوبر کاهش یافت. این در حالی است که غلظت آهن در برگ توسکا و صنوبر و غلظت منگنز در برگ توسکا به حد زیان آور رسیده بود. در همه گونه ها بین اغلب عناصر خاک و برگ همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. به طور کلی نتایج نشان می دهد اگرچه گونه سرو تالاب در مقایسه با صنوبر و توسکا در برخی صفات پاسخ های بهتری به تنش غرقابی نشان داد، با این حال هر سه گونه نشان دادند که در طی دوره آزمایش توانایی تنظیم پارامتر های مورفو-فیزیولوژیکی برای تحمل به شرایط غرقابی خاک را دارا هستند.